mogelijk draaiboek

Sharon, Irak & 'transfer'

Martin van Creveld

De bekende Israelische militaire historicus Martin van Cre­veld, die als hoogleraar verbonden is aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, voorspelt, dat bij een Amerikaanse aanval op Irak, een terroristische aanslag in Israel zelf een omvangrijke mobilisatie in gang zou kunnen zetten, die erop is gericht om de Bezette Gebieden te ontdoen van de daar woonachtige 2 miljoen Palestijnen.

Twee jaar geleden verklaarde minder dan 8 procent van de onder­vraagden in een Gallup opiniepeiling onder joodse Israeli's voorstander te zijn van wat eufemistisch met 'transfer' wordt aangeduid - d.w.z. de verdrijving van mogelijk 2 miljoen Palestijnen over de rivier de Jordaan. Deze maand [april 2002] bleek dat percentage tot 44 procent te zijn gestegen.

Eerder dit jaar, toen een journalist premier Ariel Sharon vroeg of hij voorstander was van een dergelijke ontwikkeling, liet deze weten dat hij niet in dergelijke termen dacht. Echter, één blik in zijn memoires en het wordt duidelijk dat de premier daarover niet altijd moeilijk heeft gedaan.

In september 1970 kwam koning Hoessein van Jordanië in botsing met de Palestijnen in zijn land, waarbij mogelijk 5000-10.000 Palestijnen zijn omgebracht. Sharon, destijds een generaal die het bevel voerde over het Zuidelijke Front [Gaza; red.], stelde destijds dat Israels politiek om de koning te hulp te schieten een foute politiek was; Israel had moeten proberen het Hashemitische regime ten val te bren­gen. Nadien heeft Sharon herhaaldelijk verklaard dat, wat hem betreft, Jordanië met zijn Palestijnse meerderheid een Palestijnse staat is. De gevolgtrekking - dat de Palestijnen daarheen dienen te vertrekken - is duidelijk.

Gedurende de Onafhankelijksoorlog van 1948 [voor de Palestijnen al-Nakba, de catastrofe; red.] heeft Israel 650.000 [andere bronnen spreken van grotere aantallen; red.] Palestijnen van huis en haard verdreven, de meesten naar de buurlanden. Als iets dergelijks vandaag de dag opnieuw wordt geprobeerd, dan zou dat heel wel op een regionale oorlog kunnen uitdraaien. Een groeiend aantal mensen in de Israelische politiek denkt dat Sharon precies daarop uit is. Het kan verklaren waarom Sharon, die befaamd [lees: berucht] is vanwege zijn vermogen om vooruit te plannen, van de buitenkant bezien geen plan lijkt te hebben. In werkelijkheid heeft hij steeds een heel duidelijk plan achter de hand gehad: niets minder dan Israel te ontdoen van de Palestijnen.

Weinig mensen - en niet in het minst ikzelf - zien graag dat de volgende gebeurtenissen zich voltrekken. Niettemin zou een scenario als dit zich kunnen voltrekken. Voor Sharon is het wachten op een geschikte gelegenheid - zoals een Amerikaans offensief tegen Irak, waarvan sommige Israeli's denken dat deze in het begin van de zomer zou kunnen plaatsvinden. Sharon zelf heeft de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell laten weten, dat de Verenigde Staten een derge­lijke operatie niet dienen uit te stellen vanwege de situatie in Israel [intifada; red.]. Een opstand in Jordanië, gevolgd door het ineenstorten van het regime van koning Abdullah, zou zo'n geschikte gelegenheid kunnen zijn, evenals een spectaculaire terroristische aanslag in Israel waarbij honderden mensen omkomen.

draaiboek

Zouden dergelijke omstandigheden zich voordoen, dan zal Israel in ijltempo mobiliseren - nu al is een groot deel van de mannelijke bevolking standby. Allereerst zullen de drie ultra-moderne onderzeeërs op zee in stelling gebracht worden. De grenzen van het land zullen worden gesloten, de media uit de lucht worden gehaald en buitenlandse journalisten worden opgepakt en opgesloten in een hotel als gast van de regering.

Een strijdmacht van 12 divisies, waarvan 11 pantsereenheden, aangevuld met enkele eenheden landstrijdkrachten die ingezet zijn ten behoeve van de bezetting, zullen eveneens in stelling gebracht worden: 5 tegen Egypte, 3 tegen Syrië en 1 tegen Libanon. Dan blijven er 3 divisies over die oostgrens in de gaten moeten houden en daarbij genoeg slagkracht overhouden om in elk Palestijns-Israelisch dorp een tank in te zetten, in geval de bevolking zich rare ideeën [funny ideas; sic] in het hoofd gaat halen.

Voor de verdrijving van de Palestijnen zullen een paar briga­des voldoende zijn. Zij zullen de mensen niet uit hun huizen slepen, maar zware artillerie inzetten om hen te verdrijven. De schade die in Jenin is aangericht, zal daarbij verbleken [would like a pinprick in comparison].

Elk buitenlands ingrijpen zal door de Israelische luchtmacht afgeslagen worden. In 1982 - de laatste keer dat deze bij grootschalige operaties was ingezet - verwoestte de luchtmacht 19 Syrische luchtafweerstellingen en schoot 100 Syrische gevechtsvliegtuigen neer, waarbij één eigen gevechtsvliegtuig werd neergehaald. Het overwicht van de Israelische luchtmacht is thans vele malen groter dan destijds. Daarvan gaat een enorme bedreiging naar welke Syrische aanval met pantservoertuigen op de Hoogvlakte van Golan dan ook.

Wat de Egyptenaren betreft: Zij zijn door een rond 225 km. brede strook open woestijn van Israel gescheiden. De ervaring in 1967 heeft geleerd, dat zij vernietigd zullen worden in geval zij proberen deze strook land door te steken.

De Jordaanse en Libanese strijdkrachten zijn te klein om serieus genomen te worden en Irak verkeert niet in de positie om in te grijpen, aangezien het land zijn militaire sterkte van vóór de nederlaag in Koeweit in 1991 nog niet heeft herwonnen en door de Amerikanen in de tang wordt gehouden. Saddam Hoessein zal mogelijk enkele van de 30-40 raketten waarover hij naar alle waarschijnlijkheid beschikt [op Israel] afvuren. De schade die deze raketten kunnen aanrichten is evenwel beperkt. In geval Saddam Hoessein het in zijn hoofd zou halen om naar massavernietigingswapens te grijpen, dan zal het Israelische antwoord 'ontzaglijk en verschrikkelijk' zijn (zoals oud-premier Yitzhak Shamir ooit stelde) en die het verbeeldingsvermogen ver te boven zal gaan.

Sommigen geloven dat de internationale gemeenschap een dergelijke etnische zuivering niet zal dulden. Daar zou ik maar niet van uitgaan. Als Sharon besluit van start te gaan, dan is het enige land dat hem kan stoppen de Verenigde Staten. De Amerikanen zien zich evenwel in oorlog met de islamitische wereld die Osama bin Laden heeft gesteund. De Verenigde Staten zullen er niet noodzakelijkerwijs op tegen zijn dat de islamitsche wereld een lesje wordt geleerd - vooral als dit zo snel en niets ontziend voltrokken kan worden, zoals tijdens de militaire campagne in 1967. met name als het de aanvoer van olie niet te lang verstoort.

Israelische militaire deskundigen schatten in dat een dergelijke oorlog binnen acht dagen afgerond kan zijn. Als de Arabische staten niet ingrijpen, dan zal deze oorlog uitdraaien op verdrijving van de Palestijnen en Jordanië in puin liggen. In geval zij wel ingrijpen, dan zal het resultaat gelijk zijn, zij het dat de belangrijkste Arabische strijdmachten vernietigd zullen worden. Vanzelfsprekend zal Israel zelf ook een prijs betalen, met name in het noorden van het land, waar de bevolking onder vuur zal komen te liggen van de Hizbullah. Het zal daarbij evenwel om beperkte aantallen gaan en Israel zou als overwinnaar uit de bus komen, net als in 1948, 1956, 1967 en 1973. (...)

uit: The Sunday Telegraph van 28 april 2002

vertaling Koen Bos