|
verslag
Nederlands Sociaal Forum
Het Nederlands Palestina Komitee kijkt terug op een geslaagd en
drukbezocht Nederlands Sociaal Forum (NSF; Nijmegen, 19-21 mei),
waarin het, in samenwerking met andere organisaties, de Israelische
bezetting van Palestina op de agenda had gezet. Er zijn strategieën
besproken, waarmee de solidariteitsbeweging aan de slag kan gaan om
Israel onder druk te zetten. De seminars werden goed bezocht en gaven
aanleiding tot levendige discussies.
Tijdens de openingsbijeenkomst op vrijdagavond klaagde Mustafa
Barghouti Israel aan als 'a country of apartheid'.
Internationale solidariteit is noodzakelijk om Palestina te bevrijden
van kolonialisme, analoog aan de internationale steun die ook andere
nationale bevrijdingsbewegingen hebben gekregen. Barghouti schetste de
desastreuze Israelische bezettingspolitiek en riep op tot vier
activiteiten:
*Zorg voor internationale aanwezigheid in Palestina, door bezoeken te
organiseren; kom zelf kijken; internationale aanwezigheid is erg
belangrijk;
*zorg voor het doorbreken van de huidige Westerse boycot van Palestina;
*stop de Westerse wapenhandel met Israel;
*dwing uitvoering af van het advies inzake de Muur van het
Internationaal Gerechtshof in Den Haag, zoals overgenomen door de
Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
In de documentaire Naqba Archive van Mahmoud Zeidan werd de
catastrofe van 1948 - de verdrijving uit Palestina van ruim 750.000
Palestijnen door de nieuwe Joodse Staat - indringend gepresenteerd.
Inmiddels zijn er ruim 5 miljoen Palestijnse vluchtelingen en het
vluchtelingenvraagstuk, in combinatie met de Israelische kolonisatie,
verdrijving en bezetting, vormt dan ook nog steeds de kern van het
probleem. VN-Resolutie 194 (1948) geeft de Palestijnse vluchtelingen
niet alleen het recht op terugkeer en compensatie, maar ook het recht
op steun hierbij van de Internationale Gemeenschap. Zonder uitvoering
van het recht op terugkeer kan er geen sprake zijn van vrede.
De documentaire The Iron Wall liet vervolgens zien hoe de
Palestijnen in hun voortbestaan bedreigd worden door de zich snel
uitbreidende joodse nederzettingen en de bouw van de Muur. Het ideaal
van de zionist Vladimir Jabotinsky, uitgesproken in 1923, van een 'IJzeren
Muur' tussen een joodse staat en de Arabieren wordt meer en meer tot
een feit gemaakt. Toelichtend riep filmmaker Mohammed Alatar ieder op
de Palestijnen niet in de steek te laten: 'Please don't leave us
alone' en 'Don't say again we did not hear you then!'. Hij
formuleerde een te steunen 'cry for freedom' en riep op tot
actie in de geweldloze strijd! Akiva Eldar noemde wat getoond werd
apartheid. Toeschouwers adviseerden de film op de Nederlandse
televisie vertoond te krijgen.
In het seminar over De huidige situatie in Palestina lichtte
voormalig presidentskandidaat Mustafa Barghouti toe dat de Muur 859 km
lang wordt - dat wil zeggen: driemaal zo lang als de grens tussen
Israel en de Westelijke Jordaanoever. De getoonde set kaarten
'pré-1947, 1947, 1967 en nu' was zeer verhelderend. Barghouti citeerde
de bekende Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsstrijders die Israel
benoemden als 'een apartheidsstaat, vergeleken waarmee het
Apartheidssysteem in Zuid Afrika "a picknick" was'. De Oslo-Akkoorden
waren 'the pretext to apartheid'. Daardoor maakt Israel van
Palestijns gebied met joodse stukjes een joods gebied met nog wat
Palestijnse stukjes. Er is niet genoeg internationale druk op Israel.
(Een DVD met de presentatie is via Oxfam verkrijgbaar)
Hoogleraar Rema Hammami (Prins Claus Leerstoel) zei dat de Palestijnen
het tot nog toe uithouden dankzij hun sterke sociale cohesie en hun
overlevingskracht maar dat de kosten van de overlevingsstrijd erg hoog
waren. Wij zijn getuige van 'manufactured social destruction'.
Akiva Eldar, redacteur van het Israelishe dagblad Ha'aretz en
in 1945 in Palestina geboren, herinnert zich dat zijn familie in Haifa
destijds de keuken deelde met een Palestijnse familie. (Niet duidelijk
werd waar die familie gebleven is.) Zijn wens is dat Palestijnen en
Israeli's zich zullen gaan realiseren dat zij partners zijn. Israel
moet terug naar de zogeheten Groene Lijn, en joden en Palestijnen
moeten in Israel leven op basis van gelijkheid. In een Joodse staat,
dat wel.
Tariq Shadid van de Palestijnse Gemeenschap Nederland viel de
veelgehoorde stelling aan dat 'Oslo' (het Oslo-proces) had gefaald.
Nee, Oslo was voor Israel een succes geweest want het Oslo-proces had
twee hoofddoelen: Het stoppen van de Intifada en het overgaan
tot een nieuwe kolonisatiestrategie. Een deadlock in de
onderhandelingen was daarbij uiterst nuttig want deze kon gebruikt
worden om tot meer kolonisten en meer muur te komen zoals wij dat nu
ook meemaken. Het aantal kolonisten is tijdens het Oslo-proces
verdubbeld.
Daarmee zette de spreker uiteen dat Israel tijdens de zogenaamde
vredesprocessen geen echte vrede voor ogen stond en dat de Oslo-Akkoorden
zand strooiden in de ogen van de Palestijnen, omdat zij de indruk
gaven dat de joodse nederzettingen zouden worden ontruimd terwijl het
aantal kolonisten juist verdubbeld werd tot ongeveer 450.000. Nooit
werd uitvoering van het Internationaal Recht bij de 'vredesbesprekingen'
afgedwongen. Vanwege de machtsongelijkheid tussen Palestijnen en
Israel zullen internationale organisaties en grote mogendheden druk
moeten uitoefenen, opdat dit wel gebeurt. Tot nog toe laten deze het
echter grandioos afweten. De EU was alleen in financiële zin aanwezig
tijdens de Oslo-besprekingen en niet in politieke zin.
In het seminar 'No Peace without Justice' werden strategieën
besproken waarmee druk op Israel kan worden uitgeoefend.
Israelische vredesactivist Yossi Bartal van het Alternative
Information Centre (West-Jeruzalem) hield een pleidooi voor een
algehele boycot tegen Israel (boycot, sancties en desinvestering,
oftewel BDS). Yossi ziet zichzelf eerder als Palestijn. Hij beschrijft
Israel als de grote morele verliezer, vanwege de toenemende
militarisering, xenofobie en honger naar land. De armen in zowel
Palestina als Israel zijn daarvan de dupe. Israel is een extreem
voorbeeld van een land dat het internationaal recht schendt. Daarom
moet het geboycot worden, totdat het de bezetting en de apartheid
opgeeft. Niet alleen bezet het Palestijns grondgebied, maar de hele
economie drijft op deze bezetting. Daarom wil Yossi geen onderscheid
maken tussen produkten uit de nederzettingen en andere produkten. Ook
universiteiten moeten geboycot worden. Zij maken onderdeel uit van het
leger, zij trainen ondervragers, en maken deel uit van de militaire
industrie. Veel israeli's lopen er rond in militair uniform.
Palestijnse studenten en ook joodse vredesaktivisten worden er
gediscrimineerd. 'Laat je niet emotioneel chanteren door
beschuldigingen van antisemitisme of dat je tegen academische vrijheid
bent. In Israel wordt de academische vrijheid dagelijks op grote
schaal geschonden, en dit moet ophouden.'
Stephen Sizer is reeds 10 jaar predikant in Virginia Water in Engeland,
en is tevens vice voorzitter van Friends of Sabeel UK, dat het
'Sabeel Oecumenisch Theologisch Centrum in Jerusalem' ondersteunt.
Sabeel roept op tot de geweldloze strategie van Moreel Verantwoord
Investeren. Dit wil zeggen dat je als investeerder niet moet willen
profiteren van de Israelische bezetting, zoals sommige bedrijven doen,
zoals Caterpillar, Starbucks, McDonald, Intel en Estée Lauder. Sizer
zoemde in op Caterpillar dat momenteel 100 D9 bulldozers in Israel
heeft. Volgens Sizer vormen de D9's de 'Israels belangrijkste wapen
ter instandhouding van de bezetting', door verwoesting van Palestijnse
woonhuizen, maar ook door de aanleg van een wegennet naar de
nederzettingen en de bouw van de Muur. De Verenigde Staten leveren
deze machines aan Israel in het kader van wapenleveranties. De Church
of England heeft met overweldigende meerderheid van stemmen een motie
aangenomen tot desinvestering uit bedrijven zoals Caterpillar, die
profijt trekken uit de bezetting. De synode zal echter nog moeten
worden overtuigd om deze motie uit te voeren. Sizer memoreerde ook dat
Israel sinds 1967 elke 1,5 dag een Palestijns huis heeft verwoest. En
dat een bedrijf als Caterpillar erg groot is, een ethische code
hanteert en velerlei produkten maakt: ook spijkerbroeken, schoenen,
enzovoort. Brieven schrijven aan Caterpillar kan nut hebben.
Wim Lankamp van het Nederlands Palestina Komitee presenteerde
tenslotte de Europese Campagne voor Sancties tegen de Israelische
bezetting. Die campagne is gericht op uitvoering van het oordeel van
het Internationaal Gerechtshof van 2004 dat Israel de bezetting moet
opgeven, de Muur moet ontmantelen, schadevergoeding moet betalen aan
gedupeerden van de Muur, en dat VN leden ervoor moeten zorgen dat
Israel deze verplichtingen nakomt.
De Campagne roept onze minister van Buitenlandse Zaken, de VN en de
Europese Raad op tot Europese sancties tegen Israel, door:
*Opschorting van het EU-Associatieverdrag met Israel, totdat Israel
ook de mensenrechtenparagraaf van dit verdrag naleeft;
*stopzetting van militaire overeenkomsten en uitwisseling met Israel;
*stopzetting van steun door EU-lidstaten en de Wereldbank aan alles
wat bijdraagt aan de instandhouding van de situatie, die door de bouw
van de Muur is geschapen.
In verscheidene andere EU-landen (Frankrijk, Groot-Brittannië, Spanje)
is de campagne al begonnen. Het NPK heeft nu ook een Nederlandse
versie van de petitie gemaakt. Deze is te bestellen bij
npk@xs4all.nl, of te downloaden van
www.palestina-komitee.nl.
De petitie kan ook digitaal worden ingevuld op
http://www.against-the-wall.org. Ook wees Lankamp op mogelijke
acties richting politieke partijen die hun verkiezingsprogramma's gaan
opstellen, en richting de vakbonden, kerken, universiteiten, enzovoort.
(NPK)
Verschenen in Soemoed,
jaargang 34, nummer 3 (mei - juni 2006), pp. 27-28
|