______________________________________________________________________
NPK-info 20-04-2005- Nederlands Palestina Komitee /
www.palestina-komitee.nl
______________________________________________________________________
 
Bezetting en muur
- hierna Tanya Reinhart
   
Activiteiten
- Gesprek met Palestijnse studenten in diverse plaatsen
  Ingelast: 25-4 om 21 uur, Delft Koornbeurs Voldersgracht 1
- 22 t/m 24 april IS-Marxismeweekend over Palestina en meer
- 23 april Amsterdam 16 uur Amira Hass in De Balie
- 1 mei Brussel met Fadwa Barghouti
  http://www.pvda.be/1mei/programma.html
- 7 mei demonstratie tegen bezoek Bush www.stopbush.nl
  Doe mee met ook de organisatie.
 
Steun de actie voor een ruimhartig specifiek pardon aan duizenden vluchtelingen
NPK/WL, 20-4-2005
______________________________________________________________________
 
The Hebrew version can be found also  in
http://www.ynet.co.il/articles/0,7340,L-3071994,00.html

 
BEHIND THE SMOKE SCREEN OF THE GAZA PULLOUT
Tanya Reinhart
Yediot Aharonot, April 13, 2005. Translated from Hebrew by Mark Marshall

 

Sharon travelled to the USA as a hero of peace, as if he had already evacuated Gaza and only the follow-up remained to be worked out. What has completely disappeared from the public agenda is what is happening meanwhile in the West Bank. The media continue to deluge us daily with disengagement storms, like the Nitzanim bubble. But for now the disengagement  the Gaza pullout - exists only on paper. On the ground, no settler has yet received compensation. Even those who agreed to accept compensation are now waiting, because if they have a chance to get Nitzanim - the pearl of Israeli real estate - why hurry? In the meantime, three and a half months before the projected date of evacuation, it is still not clear where the evacuees will be housed until the discussions regarding their final relocation destination are concluded. Contrary to the prevailing impression, no infrastructure has been set up even for their temporary dwellings. “The Settlement Department of the Jewish Agency, responsible for providing the ‘caravillas’[the caravans that were supposed to host the evacuated settlers temporarily] has so far received no order from the government”. (Petersburg, “Yediot Ahronot”, 8 April 2005)

If Sharon intends to evacuate the Gaza settlements, he is doing so with outrageous inefficiency. He is far more efficient in the West Bank. There, plans are carried out precisely as scheduled. Right from the start, during the first agreements between Sharon and Netanyahu one year ago about the disengagement plan, it was agreed that the disengagement would not be put into effect before the “separation fence” was completed on the western side of the West Bank(1). Indeed, the construction of the wall is moving towards completion. In July  the announced date for the beginning of the Gaza evacuation  the wall surrounding East Jerusalem and cutting it off from the West Bank will be in place. The Palestinians who live there will be able to leave only with permits. The centre of life in the West Bank will become an enclosed prison. As well, the northern wall, which has already imprisoned the residents of Tul Karem, Qalqilya and Mas’ha, and which has robbed them of their lands, continues to advance southwards. Now the bulldozers are headed for the lands of Bil’in and Safa, bordering the settlements of Modi’in Elit. The farmers who are losing their lands are trying to stand their ground, together with Israeli opponents of the wall. But who would hear about their sufferings and about their struggle, amid the tumult over the disengagement?
 
The disengagement plan was born in February 2004, at the height of a wave of international criticism over the wall project, on the eve of the opening of deliberations at the international court in The Hague. In the ruling that was handed down in July, the court determined that the route of the wall was a blatant and serious violation of international law. Moreover, the court indicated that there was a danger of “a further change in the demographic composition as a result of the departure of the Palestinian population from certain areas” (para. 122). In other words, the court warned of a process of transfer.

According to UN data 237,000 Palestinians will be trapped between the wall and the Green Line and 160,000 others will remain on the Palestinian side, cut off from their land. (The route that was approved at the government’s meeting in February 2005 reduces their number only slightly) (2). What is to be expected for those people, for the farmers who lose their land, for the imprisoned who are cut off from their families and their livelihoods? In the ghost towns of Tul Karem and Qualqilya and the villages around Mas’ha, many have already left in order to seek subsistence on the edges of towns in the centre of the West Bank. How much longer will the others be able to hold on under conditions of despair and atrophy, inside villages which have become prisons?

“Transfer” is associated in the collective memory with trucks arriving at night to take Palestinians across the border, as occurred in some places in 1948. But behind the smoke screen of disengagement, a process of slow and hidden transfer is being carried out in the West Bank today. It is not easy to judge which method of “transferring” people from their land is crueler. Nearly 400,000 people, about half the number of Palestinians who were forced to leave their land in 1948, are now candidates for “voluntary emigration” to refugee camps in the West Bank. And all this is currently being passed over in silence because maybe Sharon will disengage.


(1) Here, e.g. are some reports from April last year:  “The prime minister took a commitment that the separation fence will be completed before evacuation starts... Security echelons estimate that the fence can be completed at the earliest towards the end of 2005.  In other words:  It is possible that Israel will not be able to complete the evacuation at the date that was promised to the U.S.” (Yosi Yehushua, Yediot Aharonot, April 19, 2004).  “Netanyahu announced that he intends to support the disengagement after the three conditions he posed were met …[including] completion of the fence before the evacuation” (Itamar Eichner and Nehama Duek, Yediot Aharonot, April 19, 2004).

(2) The figures are from the ICJ advisory opinion of July 9 that can be found at http://www.icj-cij.org/icjwww/idocket/imwp/imwpframe.htm. Similar figures were given in the Israeli media, e.g.Meron Rappaport, Yediot Aharonot, May 23, 2003; Akiva Eldar, Ha'aretz, February 16, 2004.  The new line of the barrier as approved by the Israeli cabinet in February 20, 2005 reduces the size of Palestinian land to be annexed by the barrier by 2.5%, mainly in the Southern Hebron area, where work is only starting (so the barrier route can still change many times, as the work progresses).  There were smaller adjustments in other areas, dictated by decisions of the Israeli Supreme Court, which means that some of the encircled villages should get some of their land back.  But this does not effect the total number of Palestinians encircled by the wall. In Khirbet Jbara in the Tulkarm Governorate, the cabinet approved moving a 6km section of the Barrier closer to the Green Line. As a result, the Palestinian population in this area will no longer be located in a completely closed area, but rather on the West Bank side of the Barrier.  This will reduce the overall Palestinian population completely isolated from the West Bank by about 340 persons (according to UN OCHA report of March 2005 on the preliminary analysis of the effects of the new wall route approved in February 2005.  www.ochaopt.org)

http://www.let.uu.nl/~tanya.reinhart/personal/
http://www.tau.ac.il/~reinhart

 

_____________________________________________________________________

 
 
----- Original Message -----
Sent: Thursday, April 14, 2005 5:31 PM
Subject: SIVMO bericht: Achter het rookgordijn van de terugtrekking uit Gaza

 

Geachte geïnteresseerde,
 
Hierbij willen wij u attent maken op een artikel van Tanya Reinhart* dat op 13 april 2005 verscheen in de Israelische krant Yediot Ahronot. Wij bieden het u hierbij aan in een Nederlandse vertaling, omdat wij haar analyse zeer de moeite waard vinden. In juli 2005 zal er een begin moeten worden gemaakt met de ontruiming van de nederzettingen in de Gazastrook, zo heeft de regering Sharon bepaald. Velen, ook criticasters van het Israelische nederzettingenbeleid, zijn euforisch over dit aangekondigde plan. Het zou gaan om een stap in de opheffing van de bezetting en zelfs in de richting van een serieuze vrede. Tanya Reinhart legt echter een heel ander accent en wijst op wat achter de schermen, buiten het zicht van iedereen, zich werkelijk afspeelt. 
 
*       *       *       *       *

 

Achter het rookgordijn van de terugtrekking uit Gaza

Door Tanya Reinhart
 
Sharon reisde naar de Verenigde Staten als een held van de vrede, alsof hij de Gazastrook inmiddels al had ontruimd en slechts het vervolg nog slechts moest worden uitgewerkt. Wat echter totaal van de publieke agenda is verdwenen is wat er inmiddels op de Westoever gebeurt. De media hebben het voortdurend over terugtrekking, maar op dit moment bestaat dit slechts op papier. In praktijk is nog niet n kolonist financieel gecompenseerd. Zelfs degenen die gecompenseerd willen worden hebben nog geen cent ontvangen. Ondertussen - drieneenhalve maand voor het geplande begin van de terugtrekking - is het nog volkomen onduidelijk waar, in afwachting van een definitief vestigingsbesluit, de evacus tijdelijk zullen worden gehuisvest. In tegenstelling tot wat iedereen denkt is er geen infrastructuur opgezet voor hun tijdelijk onderkomen. De Settlement Department of the Jewish Agency die verantwoordelijk is voor de caravans waar de evacus tijdelijk zouden worden ondergebracht, heeft nog geen enkele opdracht hiertoe van de regering ontvangen. (Yediot Ahronot, 8 april 2005)
 
Als Sharon serieus van plan is de nederzettingen in de Gazastrook te ontruimen, dan doet hij dat in ieder geval volkomen inefficint. Dit in tegenstelling tot de Westoever, waar de plannen exact volgens schema worden uitgevoerd. Vanaf het begin - gedurende de eerste overeenkomsten over de terugtrekking tussen Sharon en Netanyahu een jaar geleden - was men het erover eens dat terugtrekking pas zou plaatsvinden wanneer het afscheidingshek aan de westelijke kant van de Westoever klaar zou zijn. En inderdaad, de bouw van de muur is bijna gereed. Als in juli 2005 de Gaza ontruimd dient te worden zal de muur rond Oost-Jeruzalem en daarmee de scheiding met de Westoever voltooid zijn. De Palestijnen die daar wonen zullen de stad alleen nog maar kunnen verlaten met een vergunning. Palestijnen op de Westoever zullen in een gevangenis komen te leven. Ook de bouw van het noordelijke deel van de muur, die de bewoners van Tulkarm, Kalkilya en Masha al heeft opgesloten en hen heeft afgesneden van hun land, vordert in zuidelijke richting. Momenteel rukken de bulldozers op richting het land van Bilin en Safa, grenzend aan de nederzettingen van Modiin Elit. De boeren die hun land dreigen kwijt te raken proberen samen met Israelische tegenstanders van de muur op hun grond te blijven. Maar wie ziet in al het tumult rond de terugtrekking uit Gaza nog hun lijden en strijd?
 
Het terugtrekkingsplan is ontstaan in februari 2004, ten tijde van de enorme internationale kritiek op de bouw van de muur, aan de vooravond van de beraadslagingen van het Internationale Gerechtshof in Den Haag. Het Hof gaf in haar uitspraak in juli 2005 aan dat de muur een ernstige en overduidelijke schending van het internationale recht is. Bovendien verklaarde het Hof dat er het gevaar bestond van een verdere verandering in de demografische samenstelling ten gevolge van het vertrek van de Palestijnse bevolking uit bepaalde gebieden. Met andere woorden, het Hof waarschuwde voor een proces van deportatie.
 
Volgens cijfers van de Verenigde Naties zullen in totaal 237.000 Palestijnen opgesloten komen te zitten tussen de muur en de Groene Lijn, en 160.000 anderen aan de Palestijnse kant van de muur zullen zijn afgesneden van hun land. Wat zullen hiervan de gevolgen zijn voor de boeren die hun land niet meer kunnen bereiken, voor allen die zullen zijn afgesneden van hun families en wat betekent dit voor hun bestaansmogelijkheden? Al veel mensen hebben de spooksteden Tulkarm en Kalkilya en de dorpen rond Masha verlaten en onderdak gezocht aan de randen van steden in het hart van de Westoever. Hoeveel langer zullen de anderen in staat zijn het vol te houden onder deze wanhopige en uitzichtloze omstandigheden in dorpen die zijn veranderd in gevangenissen?
 
Deportatie wordt in onze herinnering doorgaans geassocieerd met vrachtwagens die s nachts arriveren om Palestijnen af te voeren en de grens over te zetten, zoals dat op sommige plekken in 1948 plaatsvond. Maar achter het rookgordijn van terugtrekking vindt er momenteel een langzaam en verborgen proces van deportatie plaats op de Westoever. Het is niet makkelijk om te zeggen welke methode van deporteren van mensen van hun land wreder is. Bijna 400.000 mensen - ongeveer de helft van het aantal Palestijnen dat in 1948 gedwongen was zijn land te verlaten - zijn nu kandidaat voor vrijwillige emigratie naar vluchtelingenkampen op de Westoever. En dit alles vindt in stilte plaats, omdat Sharon zich misschien wil terugtrekken uit de Gazastrook.
 
* De Israelische Tanya Reinhart is hoogleraar lingustiek aan de Universiteit van Tel Aviv en de Universiteit van Utrecht.
 
Vertaling: Bart Nooy
 

Stichting SIVMO
(Steuncomité Israelische Vredesgroepen en Mensenrechtenorganisaties)
Postbus 15823
1001 NH  Amsterdam
Tel: 020 - 67 58 925
E-mail: sivmo@xs4all.nl
www.xs4all.nl\~sivmo

SIVMO foundation
(Supportcommittee Israeli Peacegroups and Human rights Organisations)
PO Box 15823
1001 NH  Amsterdam
The Netherlands
Tel: ++-31 - (0)20 - 67 58 925
E-mail: sivmo@xs4all.nl

www.xs4all.nl\~sivmo

 

______________________________________________________________________

 


nieuw | soemoed | boeken | info | agenda | links | contact |