| Amsterdam,
2 juni 2006 Palestina - “No Peace without Justice”
Het Nederlands Palestina Komitee
kijkt terug op een geslaagd en drukbezocht NSF, waarin het, samen
met andere organisaties [1], de Israelische bezetting van Palestina
sterker op de agenda heeft gezet en strategieën heeft besproken
waarmee de solidariteits-beweging aan de slag kan gaan om Israel onder
druk te zetten. De seminars werden goed bezocht en gaven aanleiding
tot levendige discussies.
In de vrijdagse openingsbijeenkomst
klaagde Mustafa Barghouti, presidentskandidaat in
2005, Israel aan als “a country of apartheid”. Internationale
solidariteit daartegen is noodzakelijk om Palestina te bevrijden van
kolonialisme. Internationale steun is daarvoor nodig zoals ook door
andere nationale bevrijdingsbewegingen werd verkregen. Barghouti schetste
de desastreuze Israëlische bezettingspolitiek en riep
op tot vier activiteiten
- Zorg voor internationale aanwezigheid in Palestina door bezoeken
te organiseren; kom zelf kijken zoals de ISM [2] doet; internationale
aanwezigheid is erg belangrijk
- Zorg voor verbreking van de huidige westerse boycot van Palestina
- Stop de westerse wapenhandel met Israel
- Dwing uitvoering af van het advies van het Internationaal Gerechtshof
over de muur zoals vastgelegd in een VN-besluit.
De documentaire Naqba Archive van Mahmoud
Zeidan [3] toonde met indringende beelden de catastrofe van
1948, de verdrijving van ruim 750.000 inheemse bewoners van Palestina
door de nieuwe Joodse Staat. Nu zijn er ruim 5 miljoen Palestijnse
vluchtelingen en het vluchtelingenvraagstuk in combinatie met de Israëlische
kolonisatie, verdrijving en bezetting vormt dan ook nog steeds de
kern van het probleem. VN-Resolutie 194 geeft de Palestijnse vluchtelingen
niet alleen het recht op terugkeer en compensatie, maar ook het recht
op steun hierbij van de Internationale Gemeenschap. Zonder uitvoering
van het recht op terugkeer kan er geen sprake zijn van vrede.
De documentaire The Iron Wall [4] liet
vervolgens zien hoe de Palestijnen in hun voortbestaan bedreigd worden
door de zich snel uitbreidende Joodse nederzettingen en de bouw van
de Muur. Het ideaal van de Zionist Jabotinsky [5], uitgesproken in
1923, van een “IJzeren Muur” tussen een joodse staat en
de Arabieren wordt meer en meer tot een feit gemaakt. Toelichtend
riep filmmaker Mohammed Alatar ieder op de Palestijnen
niet in de steek te laten: “Please don’t leave us alone”
en “Don’t say again we did not hear you then”!.
Hij formuleerde een te steunen “cry for freedom” en riep
op tot actie in de geweldloze strijd! Akiva Eldar noemde
wat getoond werd apartheid. Toeschouwers adviseerden de film op de
TV te krijgen.
In het seminar over de huidige situatie
in Palestina lichtte Mustafa Barghouti toe dat de
muur 859 km lang wordt, driemaal zo lang als de West-Oever-grens tussen
Israel en Palestina. De getoonde set kaarten van pré-1947,
1947, 1967 en nu was zeer verhelderend: Israel veegt Palestina van
de kaart. Barghouti citeerde bekende Zuid-Afrikaanse anti-apartheids-strijders
die Israel benoemden als “een apartheidsstaat, vergeleken waarbij
het Apartheidssysteem in Zuid Afrika kinderspel (“a picknick”)
was”. De Oslo akkoorden waren “the pretext to apartheid”.
Daardoor maakt Israel van Palestijns gebied met joodse stukjes een
Joods gebied met nog wat Palestijnse stukjes. Er is niet genoeg internationale
druk op Israel. Een DVD met de presentatie is via Oxfam verkrijgbaar.
Rema Hammami (Hoogleraar Prins Claus Leerstoel) zei
dat de Palestijnen het tot nog toe uithouden dankzij hun sterke sociale
cohesie en hun overlevingskracht maar dat de kosten van de overlevingsstrijd
erg hoog zijn. We zijn getuige van “manufactured social destruction”
Akiva Eldar (journalist bij Haaretz), in 1945 in
Palestina geboren, herinnert zich dat zijn familie in Haifa destijds
de keuken deelde met een Palestijnse familie. (Niet duidelijk werd
waar die familie gebleven is). Zijn wens is dat Palestijnen en Israëliërs
zich zullen gaan realiseren dat ze partners zijn. Israel moet terug
naar de zgn. Groene Lijn, en Joden en Palestijnen moeten in Israel
leven op basis van gelijkheid. In een Joodse staat, dat wel.
Tariq Shadid van de Palestijnse Gemeenschap Nederland
viel de veelgehoorde stelling aan dat “Oslo” (het Oslo-proces
vanuit het Oslo-akkoord) had gefaald. Nee, het Oslo-proces was voor
Israel een succes geweest want het had twee hoofddoelen: het stoppen
van de intifada en het overgaan tot een nieuwe kolonisatie-strategie.
Een deadlock in de onderhandelingen was daarbij uiterst nuttig want
deze kon gebruikt worden om tot meer kolonisten en meer muur te komen
zoals we die nu zien. Het aantal kolonisten verdubbelde tijdens het
Oslo-proces.
Daarmee zette de spreker uiteen dat Israel tijdens de zgn vredesprocessen
geen echte vrede voor ogen had en dat de Oslo-akkoorden zand strooiden
in de ogen van de Palestijnen, omdat ze de indruk gaven dat de joodse
nederzettingen zouden worden ontruimd terwijl er juist verdubbeling
van het aantal kolonisten geschiedde tot plm. 400.000. Nooit werd
uitvoering van het Internationaal Recht bij de “vredesbesprekingen”
afgedwongen. Vanwege de machtsongelijkheid tussen Palestijnen en Israel
zullen internationale organisaties en grote mogendheden druk moeten
uitoefenen opdat dit wel gebeurt. Tot nog toe laten deze het echter
grandioos afweten. De EU was alleen in financiële zin aanwezig
tijdens de Oslo besprekingen en niet in politieke zin.
In het seminar “No Peace without
Justice” werden strategieën besproken waarmee druk op Israel
kan worden uitgeoefend.
Israelische vredesactivist Yossi Bartal van het Alternative
Information Centre hield een pleidooi voor een algehele boycot tegen
Israel (boycot, sancties en desinvestering, oftewel BDS). Yossi ziet
zichzelf eerder als Palestijn. Hij beschrijft Israel als de grote
morele verliezer, vanwege de toenemende militarisering, xenofobie
en honger naar land. De armen in zowel Palestina als Israel zijn daarvan
de dupe. Israel is een extreem voorbeeld van een land dat het internationaal
recht schendt. Daarom moet het geboycot worden, totdat het de bezetting
en apartheid opgeeft. Niet alleen bezet het Palestijns grondgebied,
maar de hele economie drijft op deze bezetting. Daarom wil Yossi geen
onderscheid maken tussen produkten uit de nederzettingen en andere
produkten. Ook universiteiten moeten geboycot worden want zij maken
onderdeel uit van het leger; ze trainen ondervragers en maken deel
uit van de militaire industrie. Velen lopen er rond in militair uniform
en Palestijnse studenten en ook joodse vredesaktivisten worden er
gediscrimineerd. “Laat je niet emotioneel chanteren door beschuldigingen
van anti-semitisme of dat je tegen academische vrijheid bent. In Israel
wordt de academische vrijheid dagelijks op grote schaal geschonden
en dit moet ophouden.”
Stephen Sizer [6] is reeds 10 jaar dominee in Virginia
Water in Engeland, en is tevens vice voorzitter van “Friends
of Sabeel UK”die het “Sabeel Oecumenisch Theologisch Centrum
in Jeruzalem”ondersteunt. Sabeel roept op tot de geweldloze
strategie van Moreel Verantwoord Investeren. Dit wil zeggen dat je
als investeerder niet moet willen profiteren van de Israelische bezetting,
zoals sommige bedrijven doen, zoals Caterpillar, Starbucks, McDonald,
Intel en Estée Lauder. Sizer zoemde in op Caterpillar dat momenteel
100 D9 bulldozers in Israel heeft. Volgens Sizer vormen de D9’s
de “Israel’s belangrijkste wapen ter instandhouding van
de bezetting” door verwoesting van Palestijnse huizen, maar
ook door de aanleg van een wegennet naar de nederzettingen en de bouw
van de muur. De VS leveren deze machines aan Israel in het kader van
wapenleveranties. De Church of England heeft met overweldigende meerderheid
van stemmen een motie aangenomen tot desinvestering uit bedrijven
zoals Caterpillar die profijt trekken uit de bezetting. De synode
zal echter nog moeten worden overtuigd om deze motie uit te voeren.
Sizer memoreerde ook dat Israel sinds 1967 elke 1,5 dag een Palestijns
huis heeft verwoest. En dat een bedrijf als Caterpillar erg groot
is, een ethische code hanteert en velerlei producten maakt: ook jeans,
schoenen, etc. Brieven schrijven aan Caterpillar kan nut hebben.
Wim Lankamp van het Nederlands Palestina Komitee
presenteerde tenslotte de Europese
Campagne voor Sancties tegen de Israelische bezetting.
Die Campagne is gericht op uitvoering van het oordeel van
het Internationaal Gerechtshof van 2004 dat Israel de bezetting moet
opgeven, de Muur moet ontmantelen, schadevergoeding moet betalen aan
gedupeerden van de Muur en dat VN-leden ervoor moeten zorgen dat Israel
deze verplichtingen nakomt.
De Campagne roept onze minister van buitenlandse zaken, de VN en de
Europese Raad op tot Europese sancties tegen Israel, door:
* opschorting van het EU associatieverdrag met Israel, totdat Israel
ook de mensenrechtenparagraaf naleeft
* stopzetting van militaire overeenkomsten en uitwisseling met Israel
* stopzetting van steun door EU lidstaten en de Wereldbank aan alles
wat bijdraagt aan de instandhouding van de situatie veroorzaakt door
de Muur.
In verschillende andere landen van de EU (Frankrijk, VK, Spanje) is
de Campagne al begonnen.
Het NPK heeft een nederlandstalige versie van de petitie gemaakt.
Deze is te bestellen bij NPK@xs4all.nl
of the downloaden van www.palestina-komitee.nl.
De petitie kan ook digitaal worden ingevuld op http://www.against-the-wall.org.
Ook wees Wim Lankamp op mogelijke en nodige acties richting politieke
partijen (die hun verkiezingsprogramma’s voor 2007 gaan opstellen),
vakbonden (gelet op wat de Britse vakbeweging doet), kerken, universiteiten,
etcetera.
[1] PGN, EAJG, UCP, SAP/Grenzeloos,
VIA, IS, KMAN
[2] ISM http://www.palsolidarity.org/
[3] Al Nakba Archive: http://www.nakba-archive.org/
[4] Zie ook http://www.palestineremembered.com/Acre/Palestine-Remembered/Story594.html
[5] Jabotinsky 1923: http://www.marxists.de/middleast/ironwall/ironwall.htm
[6] http://www.sizers.org/
|
